الگوی راهبردی قرآن در ایجاد گرایش روحی به پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع)

تمام گزاره­های قرآن کریم دارای مفهومی هدف­دار هستند. این گزاره­ها در موضوع­های مختلف، دارای نظم هستند و با یک­دیگر ارتباط دارند؛ به گونه­ای که می­توانند علاوه بر رسیدن به اهداف خود، طرحی جامع را برای گرایش روحی به اهل بیت (ع) با هم پوشانی، پی­ریزی کنند. آشکار و بدیهی بودن آینده برای خداوند ارائۀ طرحی جامع در قرآن کریم با هدف گرایش به اهل بیت (ع) را تقویت می­کند. الگوی راهبردی طراحی شدة برخی آیات، منظومه وار امّا به صورت تلویحی و غیر صریح، به چینش اعداد و ارقام اسم­ها و چینش مفهومی و لفظی گزارش ها و مقایسه کردن آنها می­پردازد. در قسمتی از راهبرد قرآن کریم، اعداد و ارقام پیامبران و برگزیدگان الهی، با تعداد و جنسیت مد نظر شیعه -یعنی سیزده مرد معصوم و یک زن برگزیده-، در عدد 14 متبلور و تکرار شده است. این موضوع با قیاسهای اشاری و تلویحی مثل: غصب جایگاه خلافت الهی در یهود، آزار و اذیت پیامبران و دیگرمویدات متن قرآن، روایات محکم فریقین و... آشکارتر می­شود. پیامبر اکرم (ص) و به تبع آن اهل بیت(ع) با اختصاص برخی صفات و اسمای حسنای الهی از جمله « رحمت» و «رحیمیت» نسبت به سایر پیامبران و برگزیدگان الهی در جایگاهی ویژه در رأس این هرم قرار می گیرند.. با توجه به این نکات، سؤال اصلی این است: قرآن کریم به وسیلۀ الگوی منظم ساختاری خود، چگونه راهبردی را برای ایجاد گرایش به پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) به کار می­گیرد؟